Ateizm praktyczny czy a-teizm metodologiczny?

W niniejszym szkicu chcemy poświęcić uwagę problemowi Boga w my-
śli Heideggera, ograniczonej jednak do jego najbardziej poczytnego dzie-
ła, opublikowanego w 1927 roku: Bycia i czasu; zarysujemy także problem
pierwszej recepcji Heideggera w środowisku myślicieli katolickich. Ponie-
waż Heidegger w specyficzny sposób o Bogu milczy, interesujące nas
pytanie musimy sformułować konkretniej: czy owo milczenie o Bogu jest
wyrazem „ateizmu w sensie dogmatycznym”, czyli negującym istnienie
Boga w ogóle, czy „ateizmu w sensie metodologicznym”, rozumianym
jako wstrzymanie się filozofa-fenomenologa od sądu na temat Boga?
Ufamy, iż nasze krótkie studium przyczyni się do rozjaśnienia problemu,
który zdaje się nie tracić na aktualności. Filozofia Heideggera wśród jemu
współczesnych była niezwykle „modna”, opanowując myślenie zwłasz-
cza młodych ludzi, a i dziś nazwisko filozofa z niemieckiego Fryburga za-
chowuje moc przyciągania, kojarząc się z jakąś przełomową ideą, a po-
zostając przy tym myślą trudną do określenia.
Polonia Sacra 19 (2015) nr 3 (40) ∙ s. 91–115
DOI: http://dx.doi.org/10.15633/ps.945
ks. Maciej Małyga
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
https://drive.google.com/file/d/0BwuuniaB1InLLUtVQlkxR29EM28/view?usp=sharing