Pytania dotyczące grzechu przeciwko Duchowi Świętemu (konkretne przypadki)

Pytania dotyczące grzechu przeciwko Duchowi Świętemu (konkretne przypadki).

1. Podczas kongresu American Urological Association w Nowym Orleanie opublikowano najpoważniejsze jak dotąd dane potwierdzające tezę, że istnieje proporcjonalna zależność pomiędzy aktywnością seksualną mężczyzn a obniżeniem ryzyka raka prostaty.
Autorką badania nazwanego Health Professionals Follow-up Study dr Jennifer Rider, epidemiolog z Bostonu. Obserwacją objęto prawie 32 000 mężczyzn. W ciągu 18 lat jej trwania u 3839 z nich wykryto raka prostaty, 384 zmarło z tego powodu. (https://www.medscape.com/viewarticle/844820?src=emailthis)
Czy prawdą jest, że istnieje taka możliwość, że księża w Kościele katolickim wybierając celibat, co wg badań medycznych powoduje, że narażają się na chorobę śmiertelną, świadomie i dobrowolnie łamią piąte przykazanie „nie zabijaj”, a przy tym popełniając grzech przeciw Duchowi Świętemu i nie dostąpią przez to zbawienia?
Czy na podstawie wskazań medycznych katolik ma popierać idee celibatu dla księży jako coś zdrowego?
Czy ze względów medycznych masturbacja jest wg nauki Kościoła moralnie dobra?
Dyskusja na: https://zchrystusem.pl/viewtopic.php?f=26&t=10361

2. Wg KKK par. 2218 Czwarte przykazanie przypomina dzieciom już dorosłym o ich odpowiedzialności wobec rodziców. W miarę możności powinny one okazywać im pomoc materialną i moralną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie. Jezus przypomina o tym obowiązku wdzięczności.
Z kolei kandydat do święceń składa swą wolność na ołtarzu duszpasterskiej pracy Kościoła, za którą główną odpowiedzialność ponosi biskup. Stąd też w momencie święceń kandydat w sposób wiążący i publicznie przyrzeka biskupowi i jego następcom szacunek i posłuszeństwo. Celem tego posłuszeństwa jest podporządkowanie życia i posługi każdego kapłana jednemu wspólnemu celowi, którym jest duszpasterstwo w danej diecezji.
Co jest powodem, ze fakt święceń kapłańskich, posłuszeństwo biskupowi, podporządkowanie życia i posługi każdego kapłana duszpasterstwie w danej diecezji, jako wartości nadrzędnej, powoduje konflikt z praktycznym przestrzeganiem 4 przykazania, skoro opieka nad rodzicami w wielu przypadkach musi być permanentna i całodobowa i  jest moralnym obowiązkiem?
Czy świadome i uporczywe uchylanie się przez księży od odpowiedzialności i obowiązku opieki nad chorymi rodzicami, w imię swoich innych wyższych wartości, nie podlega pod grzech przeciwko Duchowi Świętemu?
Gdzie można sprawdzić ile zgód i zwolnień z obowiązków duszpasterskich z powodu opieki nad chorymi rodzicami wydał biskup miejsca i czy jest taka praktyka?

3. Wg zarządzeń Soboru Laterańskiego IV
66, 1.Do Stolicy Apostolskiej często dochodzą głosy, że niektórzy duchowni żądają i wymuszają pieniądze za obrzędy pogrzebowe, błogosławieństwa ślubne i im podobne. Jeśli nie zadowoliłoby się ich chciwości, chytrze wymyślają fikcyjne przeszkody.
66, 2. Niektórzy zaś świeccy powodowani fermentem heretyckiej przewrotności, pod pretekstem kanonicznej prawowierności usiłują występować przeciw godnemu pochwały zwyczajowi, wynikłemu z pobożności wiernych, [składania ofiar] na rzecz Kościoła świętego.
66, 3. Dlatego zabraniamy niegodnej praktyki pobierania opłat w wyżej wymienionych przypadkach i jednocześnie zalecamy, aby zachowywać pobożne zwyczaje. Postanawiamy, że sakramentów Kościoła należy udzielać bez opłat, ci zaś, którzy podstępnie usiłują zmienić godny pochwały zwyczaj [składania ofiar pieniężnych], po rozpoznaniu prawdy, zostaną powściągnięci przez biskupa miejsca.
Sobór zaleca, aby wierni świeccy troszczyli się o materialne potrzeby Kościoła, jednak wg zarządzenia soborowego odbywa się to bez opłat za sakramenty i sakramentalia.
Czy w związku z tym księża, którzy w sposób  świadomy i dobrowolny praktykują grzech symonii, grzeszą przeciwko Duchowi Świętemu i dostąpią zbawienia?
(biorąc pod uwagę powszechność zjawiska)
Czy stwierdzony fakt grzechu symonii należy bezzwłocznie zgłaszać biskupowi miejsca?
Czy jak katolik zapłaci za sakramenty i tym samym złamie zarządzenie Soboru, to czy popełnia grzech współuczestnictwa  i musi iść do spowiedzi?
(biorąc pod uwagę powszechność zjawiska)
Symonia – handel godnościami i urzędami kościelnymi, sakramentami oraz dobrami duchowymi
Wątek na: https://zchrystusem.pl/viewtopic.php?f=26&t=10352

4. W co wierzyć?
Z jednej strony.
KKK 393 Nieodwołalny charakter wyboru dokonanego przez aniołów, a nie brak nieskończonego miłosierdzia Bożego sprawia, że ich grzech nie może być przebaczony. „Nie ma dla nich skruchy po upadku, jak nie ma skruchy dla ludzi po śmierci” (Św. Jan Damasceński, De fide orthodoxa, II, 4: PG 94, 877 C).
Z aniołami rozumiem.
a z człowiekiem?
Co oznacza ” jak nie ma skruchy dla ludzi po śmierci”?
1. Wygląda na to, że póki żyjesz masz czas na skruchę. Umrzesz twój czas się skończył. Czyli taki jaki będziesz w chwili śmierci takim będziesz na wieczność.
2. Wychodzi na to, że cała życie jest odpowiedzią Bogu na temat życia wiecznego, a nie decyzja po śmierci zbawienie czy sprawiedliwość. (Niebo, Czyściec, Piekło)
Całe życie jest decyzją w momencie śmierci, potem sąd szczegółowy, następnie życie wieczne.
Jest tu pewien problem.
Z tych tekstów wynika z kolei, że decyzja człowieka po śmierci pada na sądzie szczegółowym albo miłosierdzie (skrucha) albo sprawiedliwość i to wpływ na życie wieczne.
Ok. Życie jest odpowiedzieć jednak decyzja miłosierdzie czy sprawiedliwość człowiek podejmuje po śmierci na sądzie szczegółowym.
Na sądzie szczegółowym będziemy musieli rozliczyć się z naszego miłosierdzia okazywanego słowem, modlitwą i czynem. Tak o tym poucza Jezus św. s. Faustynę: “jest potrójne wykonanie miłosierdzia: słowo miłosierne – przez przebaczenie i pocieszenie, drugie – gdzie nie możesz słowem to modlić się – i to jest miłosierdzie, trzecie – uczynki miłosierdzia. A gdy tu przyjdzie dzień ostatni, z tego sądzeni będziemy i według tego otrzymamy wyrok wieczny” (Św. s. M. Faustyna Kowalska, Dzienniczek, Miłosierdzie Boże w duszy mojej, Warszawa 1993, Wydawnictwo Księży Marianów, p. 1158)
Kościół wierzy, że śmierć człowieka łączy się z koniecznością zdania sprawy przed Bogiem ze wszystkich swoich czynów, słów i myśli, co nazywa się sądem szczegółowym. Zastanowimy się w tym rozdziale nad biblijnymi podstawami tej nauki, nad istotą i skutkami wiecznymi sądu szczegółowego oraz nad postawami, do jakich powinna nas pobudzać świadomość jego istnienia. Przedmiotem naszej refleksji będzie również sprawiedliwość i miłosierdzie naszego Sędziego –
Na jakich tekstach Pisma Świętego bazuje Kościół, ucząc o sądzie szczegółowym w chwili śmierci? Otóż – jak przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego – “Nowy Testament mówi o sądzie przede wszystkim w perspektywie ostatecznego spotkania z Chrystusem w Jego drugim przyjściu, ale także wielokrotnie potwierdza, że zaraz po śmierci każdego nastąpi zapłata stosownie do jego czynów i wiary” (KKK 1021).
Sąd szczegółowy jest wspomniany w Liście do Hebrajczyków, w którym czytamy: “postanowione [jest] ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (por. Hbr 9,27).
Inne teksty natchnione pouczają, że nikt nie będzie mógł uciec przed światłością Boga, przed którym wszystko w nas jest odkryte (por. 2 Kor 5,11). “Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre” (2 Kor 5,10).
Opierając się na objawieniu Bożym, Kościół uczy: “Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa…” (KKK 1022)
Tak więc “postanowione [jest] ludziom raz umrzeć, a potem sąd (por. Hbr 9,27). Rozważmy dokładniej, na czym polega ten sąd.
https://www.teologia.pl/m_k/zag08-2a.htm#3s
Czy życie wieczne jest wypadkową decyzji w naszym życiu i z niech wynika życie wieczne?
Czy życie wieczne jest decyzją – wyborem miłosierdzia(skrucha) albo sprawiedliwości, na sądzie szczegółowym poznając jakie nasze życie było naprawdę?

Kamil Beniuk, listopad 2019